vrijdag 21 september 2012

Handige rotdingen

Weet je alles over kernels, voltages, TCP/IP, waterkoeling, de Von Neumann-cyclus, daisy-chaining, UxD, sectoren op een harde schijf, compileren, USB, MHz, parity bits, Java, ARP, Turing, Smalltalk, DHCP, authenticatie, BIOS, machinecode, cache, while-loops en SHA-256?

Nee, natuurlijk niet. Misschien dat een enkele fanatiek World of Warcraft spelende, langharige, daglichtschuwe nerd met vetvlekken van de zelf samengestelde pizza met ansjovis van Domino's op zijn Megadeth-shirt van de tour van 2001 in Hannover expert is op een paar vlakken, maar zeker niet op alle. Onmogelijk. (Die hebben geen tijd voor WoW of blogs als deze.)


Waarschijnlijk kennen de meeste mensen iets onschuldigs als USB nog wel, maar ik ben bang dat ik alleen al door te beginnen met een lading nietszeggende termen uit de computerwereld al wat lezers heb weggejaagd. Dat is jammer, want juist hen wil ik een hart onder de riem steken.

Een paar decennia geleden waren computers het domein van wetenschappers en hobbyisten. Groene letters op een zwarte achtergrond, veel meer was niet mogelijk, of het was onbetaalbaar. Maar computers werden beter. Snellere processoren (weer een lezer weg), betere software om programma's mee te schrijven en een groeiende groep nerds die meewerkte aan dit alles. Uiteindelijk werden er zelfs toepassingen gevonden die handig waren om in een bedrijf te gebruiken: bijhouden van kosten, uitgaven en dat soort zaken. Contactpersonen. Inventarislijsten. Nog later werden computers zo betaalbaar dat er op zolder een hoekje werd ingericht om ook thuis bij te houden hoeveel kilometer er per liter werd gereden, en wat dat kostte.

En nu is niet meer te begrijpen hoe we ooit op onze vakantiebestemming waren aangekomen, als we geen navigatie op onze smartphone hadden gehad. We kunnen nu makkelijk zien waar de files staan, en waar de flitsers. Even snel de openingstijden opzoeken van een winkel aan de andere kant van de stad. Het begint dus ergens op te lijken.

Maar we zijn er nog niet. Neem printen. Hoe moeilijk kan het zijn? Kabel van de printer naar de computer, papier in de printer, op 'print' drukken en wachten tot de inkt droog is. Toch? Vaak wel. Maar vaak ook niet. Haast de helft van de keren dat ik thuis iets wil printen, kan ik op zoek naar de spoolerservice, om die te herstarten zodat mijn gephotoshopte uitnodiging wel wordt afgedrukt. Leg dat maar eens uit aan je moeder.

Thuisnetwerken. Internet aansluiten, met een wifi-router. Bestanden delen tussen apparaten. Vergeet het maar als computers niet je hobby zijn. Er gaat altijd wel iets mis. Zo heb ik nog steeds ruzie met een LaCie harde schijf die aan het netwerk hangt. Computers die ineens heel traag worden en waar uiteindelijk niets meer mee is te beginnen. Virusscanners die opstartbestanden verwijderen, waarna Word niet meer werkt. Word, ook zoiets. Ooit in een lijst met bullets (·) iets cursief gemaakt? Bij mij gaan de bullets dan ook meteen cursief staan. Is het jou ooit gelukt om de bullets weer mooi rond te maken?


Een ICT'er die ik ken vertelde me dat hij op feestjes maar zegt dat hij vuilnisman is, zodat hij niet de problemen van iedereen mag gaan oplossen. Zouden computerproblemen maar op een logische, gemakkelijke manier zijn op te lossen, dan hielpen wij, ICT'ers, iedereen met liefde om bestanden terug te vinden, draaitabellen te maken in Excel of zouden we vrienden uitleggen hoe je ondertiteling kunt krijgen bij films die met de pc worden afgespeeld. ICT'er word je omdat je het leuk vindt om met computers om te gaan. Waarom zeggen wij dan liever dat we vuilnisman zijn?


Specificaties voor bijvoorbeeld hardware schrijven is uiterst complex. Iedereen denkt net iets anders bij een bepaald woord, of een concept, of een structuur. Hoe iets moet worden gebouwd moet dus heel precies worden beschreven. Je zou er een notaris bij willen hebben. Als er de minste aanleiding is voor een misverstand, dan wordt er door een fabrikant een moederbord gebouwd met een klein foutje. Dat foutje merk je niet op, want het is te klein, maar als je een YouTube-filmpje kijkt terwijl je batterijspanning te laag wordt - ik noem maar wat - dan gaat het mis en loopt je computer vast (en geven we Microsoft meestal de schuld). Kom daar maar eens achter.

We zitten nog met de erfenis van hoe computers werden gemaakt in de begintijd. De techniek is verbeterd, maar er is te veel software die we nodig hebben, die we niet makkelijk zouden kunnen overzetten naar een nieuw, beter systeem. Een bekend voorbeeld is het 'Qwerty'-toetsenbord. De letterindeling die we vandaag de dag nog altijd gebruiken is ooit bedacht om zo langzaam mogelijk te typen. Dat is geen sarcasme. Het is echt waar. Opzettelijk is er voor deze indeling gekozen, zodat de hamertjes van typmachines elkaar niet zouden raken. Nu niemand meer met hamertjes tegen een A4'tje slaat is de enige reden dat we die indeling nog steeds gebruiken, dat we het gewend zijn. Je moet dus aardig wat geschiedenis weten, voordat je snapt hoe alles nu werkt.

En mensen leren te goed, of liever gezegd: mensen leren te moeilijk iets af. In Android worden applicaties niet meteen afgesloten als ze niet meer worden gebruikt. Pas als er een gebrek aan geheugen is wordt de app uit het geheugen gewist. Dat is goed bedacht, want dan kun je snel wisselen tussen nu.nl en een net binnengekomen e-mail. Het werkt meestal erg goed. Toch zijn er in overvloed 'app killers' te vinden in de Market, of zoals Google het tegenwoordig noemt: in de Play. Er zijn blijkbaar aardig wat mensen die toch graag apps willen sluiten, ook al is dat helemaal niet meer nodig! Sterker nog, als je actief apps gaat lopen sluiten, dan kan dat voor problemen zorgen. Android is anders bedoeld.

We hebben te hard van stapel gelopen. Dat doen we trouwens nog steeds. De laptop die ik nu gebruik heeft meer rekenkracht dan alle apparaten die ik daarvoor gebruikte bij elkaar. Verwachtingen worden steeds hoger, maar alles moet tegelijkertijd goedkoper. We koppelen apparaten aan apparaten die nooit zijn bedoeld om te koppelen. We koppelen databases aan databases die nooit bedoeld zijn om te koppelen. We lappen het op, noemen het 'versie 2.0', roepen 'succes ermee!' en rennen hard weg. De arme helpdeskmedewerker mag excuses bedenken.



Voorlopig zitten we nog te schelden tegen onze apparaten. De ontwikkelingen gaan nog steeds zo snel dat niemand echt de tijd krijgt om degelijke standaarden te ontwikkelen waarin iedereen zich kan vinden. De Derde Industriƫle Revolutie is nog in volle gang.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Zeg het maar.